top of page
Foto van schrijverInge

#happyunemployed: Schaamte, schuld en stigma. Ik durf niet te ontspannen!


Hoe vaak ik niet gehoord heb ‘Maar Inge, ik kan toch niet op dinsdagmiddag in de zon in m’n tuin zitten terwijl ik eigenlijk actief naar werk zou moeten zoeken, wat als de buurvrouw het ziet?’. Deze opmerking is zo ontzettend tekenend voor de schuld- en schaamtegevoelens waar veel werkzoekenden mee worstelen. Aan de ene kant wil je wel ontspannen, aan de andere kant is het zo verrekte moeilijk. Want wat moeten anderen daar wel niet van denken? Bevestig je daarmee niet hun beeld van ‘die luie werkzoekende’. Zou je niet heel hard op zoek moeten zijn naar een nieuwe baan? Zo hard dat je dus geen tijd hebt om op dinsdagmiddag in je tuin te zitten?


Het antwoord is nee. Nee, dat moet je niet! Solliciteren is keihard werken. Ik vergelijk het vaak – bloedserieus, hoewel anderen daar om moeten lachen – met het beoefenen van topsport. Het is keer op keer investeren, het is keer op keer niet weten hoe je het doet ten opzichte van concurrenten en bovenal: aan tweede worden heb je niets. Solliciteren is zwaar. Het is continu geven zonder er iets voor terug te krijgen. Het is hoop opbouwen om vervolgens neergesabeld te worden. Het is keer op keer jezelf bij elkaar rapen en doorgaan. En al deze dingen kosten verdomde veel energie. En wie energie geeft, heeft ook momenten nodig om op te laden.

Topsporters trainen een aantal uren per dag om hun prestaties te optimaliseren. Daarna houden ze rust. Trainen ze verder, dan krijgen ze allerlei gekke blessures en raken ze ‘overtraind’. Iedereen snapt dat je niet 8 uur per dag kunt hardlopen omdat je knieën dat niet heel lang leuk vinden.

 

Meer solliciteren, harder solliciteren is géén goed idee.

Efficiënt en slim solliciteren wel.

 

Voor het solliciteren geldt hetzelfde. Ook dat is zwaar, zowel emotioneel als mentaal. Bouw jij onvoldoende momenten van rust in, dan raak je ‘overgesolliciteerd’ (voor zover dat een woord is). Je snapt wat ik bedoel; je gaat er niet lekkerder door in je vel zitten, het sloopt je emotioneel en bovenal: het haalt al je efficiëntie uit je proces. Niemand is 8 uur per dag productief. Jij dus ook niet. En door 8 uur per dag een van de meest demotiverende en ondankbare taken uit te voeren wordt jij niet gelukkig. In tegendeel, je loopt er hartstikke op leeg. Je krijgt allerlei rare ‘blessures’ en zit niet meer lekker in je vel. Meer solliciteren, harder solliciteren is dus géén goed idee. Efficiënt en slim solliciteren wel.


Ik schreef al eerder een blog over hoe je het solliciteren kunt aanpakken door een goede weekplanning te maken. Ik hou hierbij veel tijd vrij voor rust en ontspanning. Want wie geeft, moet opladen. Je hebt het dus nodig om in je tuin te zitten. Om bij te komen van die topprestatie die je aan het leveren bent. Om je lichaam de kans te geven te herstellen. Opladen is een wezenlijk deel van het sollicitatieproces. Net als topsporters moeten rusten om te herstellen, moet jij dat ook.


Bedenk dat een groot deel van het beeld dat we hebben over ‘de luie werkzoekende’ wordt gevormd door de media en hoe werkzoekenden worden weggezet. Dat beeld is veel te kort door de bocht. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je ontspant. Je moét ontspannen om het vol te kunnen houden. Dus de eerstvolgende keer dat je je schuldig zit te voelen terwijl je in de tuin zit, denk dan terug aan deze blog en zeg tegen jezelf: ‘Ik moet ontspannen van Inge’. Ik heb het verdiend en het is een wezenlijk onderdeel van goed voor mezelf zorgen tijdens de zoektocht naar werk. En wat je buurvrouw er vervolgens van denkt? Waarschijnlijk helemaal niets! Die is veel te druk bezig met haar eigen leven. We zijn zo bezig met wat anderen van ons denken, maar geloof me. De meeste mensen denken helemaal niets. Dus pak dat boek, geniet van het zonnetje en laad op. Niet omdat je lui bent, maar omdat je goed voor jezelf zorgt. Zodat je, als je die nieuwe baan hebt weten te bemachtigen, vol energie en frisse moed kunt starten in je nieuwe job. Dat heb je nodig, dat verdien je!


Liefs, Inge

0 opmerkingen

Comments


bottom of page