Volgens mij is het les één in solliciteren, een van de heilige gralen der sollicitaties: na een afwijzing vraag je om feedback. Van feedback kunnen we immers alleen maar leren. Stel nou dat je net zo’n mooie terugkoppeling krijgt waardoor je jouw brief/assesment/gesprek zo kunt aanpassen dat je de volgende keer wél wordt aangenomen? En als dat niet het geval is, kun je in ieder geval beter begrijpen waarom ze niet voor jou gekozen hebben, toch? Kortom, het is altijd verstandig om na een afwijzing even (opnieuw) contact te zoeken met de organisatie om te vragen waarom. Baat het niet, dan schaadt het niet.
Ik denk dat de meesten van jullie inderdaad netjes contact zoeken met de organisatie en vragen naar het waarom. Maar ik denk ook dat velen van jullie vaak teleur gesteld worden in de feedback die je krijgt. Want wat moet je met dingen als ‘met de andere kandidaat klikte het beter’ of ‘er was iemand met meer ervaring / een beter passend profiel’? Je kunt daar niet zoveel mee. Wat helpt is de vraag om te draaien. Niet vragen of ze feedback hebben, maar of ze je 1 tip kunnen geven om je sollicitatie verder op te poetsen. Je laat op deze manier de andere kant nadenken en krijgt feedback die meer op jou van toepassing is. Het gaat dan namelijk over jou en niet over jou ten opzichte van een ander.
Draai de vraag eens om. Vraag in plaats van feedback om één tip om je sollicitatie te verbeteren.
Maar ook in deze vraag schuilt ‘gevaar’. Want wat als je om een tip vraagt en je krijgt een opmerking als ‘we vonden je wel erg aanwezig’ of juist erg stil? Of een comment als ‘je analyses waren erg scherp en we denken dat je je in deze functie snel gaat vervelen’. Of… you name it. Al die feedback die je ooit hebt ontvangen waarvan je denkt: wat moet ik hier nou weer mee?! Of nog erger: dit is gewoon wie ik ben?!
Hier heb je dan ook meteen het hete hangijzer van deze blog te pakken. Want moet je hier iets mee? Ik denk dat het goed is de feedback te ontvangen en te overwegen. Ben je te aanwezig, te stil, te scherp, te.. whatever. Wat is daarin jouw mening? Wat doet deze feedback met je? Denk je dat er een kern van waarheid in zit? Dan kun je er iets mee doen. Misschien kun je je de volgende keer wat rustiger opstellen, of misschien kun je wat minder het achterste van je tong laten zien. Maar doe dit alleen als dit goed voelt voor jou.
Waarom zou je jezelf in hemelsnaam veranderen voor een organisatie die toch niet met je wil samenwerken?!
Raakt de feedback je in het diepst van je ziel? Heb je het gevoel dat je persoonlijk wordt aangevallen? Dat je nou eenmaal druk bent, of juist rustig? Ga jezelf dan niet veranderen. Feedback is uiteindelijk maar een mening van een persoon. Laat je niet gek maken, laat het je niet onzeker maken. Waarom zou je jezelf in hemelsnaam veranderen voor een organisatie die toch niet met jou wil samenwerken? Relativeer en concludeer dat er geen match is tussen jou en de organisatie. Prima, jammer, volgende keer beter.
Ik heb genoeg mensen gezien die de ene keer te horen kregen dat ze te druk waren, de andere keer te stil en een derde keer te geforceerd. Mensen die de feedback in hun hoofd lieten kruipen. Die er geforceerd iets mee wilden doen, terwijl het afbreuk deed aan hunzelf. Stop daarmee! Jij bent op zoek naar een organisatie waar je je talenten kwijt kunt en waar je jezelf mag zijn. Dat betekent ook dat je jezelf mag zijn tijdens het sollicitatiegesprek. Vinden ze je te druk? Pech voor hun! Te rustig? Their loss. Dit zijn niet jouw organisaties. Hoe mooi het er op het eerste oog ook uit zag.
Kun en wil je iets met de feedback? Mooi, doe er iets mee! Maar in alle andere gevallen: bedank vriendelijk, lach erom en leg het naast je neer.
Liefs Inge