Regelmatig spreek ik werkzoekenden die aangeven dat ze niet echt aan zichzelf toe komen. Dat ze iedere week plannen maken, maar aan het eind van de week wederom concluderen dat ‘het leven tussendoor kwam’ en ze niet gedaan hebben wat ze wilden doen. In dat kader vandaag een pleidooi voor ‘nee zeggen’. Want iedere nee tegen een ander, is een ja voor jezelf.
Als je werkzoekend bent gaan anderen (lees: niet-werkzoekenden) er vanuit dat jij zeeën van tijd hebt en daardoor altijd beschikbaar bent voor dingen die gedaan moeten worden. Jij hoeft immers niet te werken, toch?! Dus als oma naar de dokter moet, kan jij wel mee. Want: werkloos. En als er iets op school gedaan moet worden voor de kinderen heb jij wel tijd. Want werkloos. Klusjes in huis? Die doe jij wel. Want werkloos. En zo gebeurt het regelmatig dat ‘het leven tussendoor kwam’, jij de hele week van hot naar her bent gerend en eigenlijk niets hebt kunnen doen van de dingen die je wilde doen. Super frustrerend! Want waar ging al die tijd heen? Je kunt het niet precies benoemen. En hoe het kon dat je er vroeger ook nog naast werkte? Je hebt werkelijk geen idee.
Misschien ben je wel flexibeler in het indelen van je week,
maar het wil niet zeggen dat jij niets te doen hebt.
Dat zijn twee héél verschillende dingen
Laat ik je helpen. Je tijd ging op aan de verkeerde dingen. Ze gingen niet op aan onbelangrijke dingen, begrijp me niet verkeerd. Ze gingen alleen niet op aan de dingen waar jij jouw tijd aan had willen besteden. Je deed – met veel liefde – dingen voor een ander: zorgen voor oma, voor de kinderen, het huishouden, etc. Maar je vergat daarbij voor jezelf te zorgen. En dat is nou juist zo belangrijk wil je effectief kunnen zoeken naar werk. Daarom is het zo ontzettend belangrijk om nee te zeggen tegen anderen, ook als je werkzoekend bent en daarmee ‘alle tijd van de wereld hebt’. Want wees even eerlijk, dat laatste is de reinste onzin. Misschien ben je wel flexibeler in het indelen van je week, maar het wil niet zeggen dat jij niets te doen hebt. Dat zijn twee héél verschillende dingen die niet-werkzoekenden nog wel eens door elkaar willen halen.
Hoe voorkom je dan dat je tijd op gaat aan de verkeerde dingen? Dat doe je door structuur aan te brengen in je week en de dingen die je wil doen in te plannen. (Ik schreef al eens eerder een blog over het maken van een goede weekplanning, je leest ‘m hier.). Hoe beter jij weet wat je wil doen in de week, hoe helderder je dit voor jezelf maakt, hoe makkelijker het is om te zeggen: nee ik kan niet. Zal je omgeving het leuk vinden? Waarschijnlijk niet. Moeten ze even wennen aan die nieuwe jij? Waarschijnlijk wel. En weet je waarom mensen moeten wennen? Omdat ze van hun probleem (oma moet naar het ziekenhuis) jouw probleem maakten (jij gaat dat doen). Nu jij dat niet meer accepteert, komt het probleem terug bij hun (zij moeten iets regelen). En daar houden mensen niet van. Maar vergeet nooit dat andere mensen geen regie mogen nemen over jouw agenda alleen omdat jij flexibeler in je tijd zit.
Toen je nog werkte had je geen moeite met nee zeggen.
Nu mag je leren dat er andere, minstens zo valide redenen zijn om nee te zeggen.
Maak voor jezelf helder wat jij wil doen, plan het in en blok die momenten ook echt. Moet je solliciteren? Dan kun je dus niets anders doen op dat moment en moet de ander maar iets regelen. Heb jij een moment van self-care gepland? Dan kun je dus niet het huishouden doen. Toen je nog werkte ging dit nee zeggen automatisch (kan niet, ik moet werken). Nu mag je gaan leren dat andere redenen (solliciteren, self-care etc.) minstens zulke valide redenen zijn om nee te zeggen! Hoe beter jij voor jezelf zorgt, hoe vaker jij nee zegt, hoe meer tijd en aandacht je kunt hebben voor anderen op de momenten dat je er wel bent. En dat terwijl je je ook nog eens beter voelt. Een mooie win-win dacht ik zo!
Ga experimenteren, ga oefenen met nee zeggen. De eerste keer is het ongemakkelijk, maar je zult zien dat het steeds soepeler gaat en dat je na een paar weken nóóit meer anders wil.
Liefs, Inge